A Torre de Altamira

Restos da Fortaleza dos Condes de Altamira.- É a torre do antigo castelo, na actualidade, só mantense en pé unha pequena parte da torre do homaxe. Os muros de gran gosor son de duas follas de manposto de xisto, recheado de cachotes e mortero de barro caleado.
   A torre foi reedificada polos Moscoso despois da revolta Irmandiña.
   Por fontes documentadas sábese que o conxunto do castelo tiña varias torres. Etimoloxicamente o termo “BURON” ven do “BURUN” latino, dun itinerario romano.
   Sobre os anos 1.480/85 (Aprox.) os veciños de Burón pleitean contra Dña. Urraca ó considerar que graváballes demasiados impostos. A Real Cancillería de Valladolid dictaría en 1.490 la sentencia pagasen 12.000 maravedíes o ano, realizar servicios un día o año na fortaleza de Pobra de Burón, acudir á guerra cuando foran solicitados e diversas donacions de gando. Esta sentencia foi confirmada polos Reis Católicos nunha carta executoria, así que o concello víuse obrigado a pagar.
Mediante este pleito, doña Urraca tratóu de resarcirse dos efectos da rebelión irmandiña, na que participaron unos 10.000 hombres de Burón y de Navia ó mando de Pedro Osorio e destruiron a fortaleza que logo tiveron que reedificar.
   Baixo a protección da Declaración genérica del Decreto de 22 de abril de 1949, y la Ley 16/1985 sobre el Patrimonio Histórico Español.
Situación: No chao de Proba de Burón.
Como chegar: Dende A Fonsagrada coller a estrada LU-740 cara o Camping ata atopar a Cruz nova, onde colleremos a estrada da esquerda e chegaremos rápidamente.